Yeri, göğü çokça gördük.
Vücudumuzla da yılları ördük.
Bazen şaşı, bazen kördük.
Hayatta ise çözülemeyen yöndük.
İnsanın tecrübesi yıllarla artarmış.
Yaşadıklarıyla da değer katarmış.
Bedeniyle istediklerini yaparmış.
Günah ve sevaplarıyla yaşarmış.
Dünya aldatıyor süsüyle insanı.
Yaptıklarımızla bağımlılık yanı.
Özlem duyan, nefsimizdeki şeytanı.
Sürükleyebilir bilinmezlere bu canı.
Kâh güzel, kâh kötü günler.
Kral genç bile olsa ünlüler.
Öyle değil midir, fakir ve zenginler ?
Müddetleri dolduğunda da biterler.
Geridekilerinden pişmanlıkların varsa.
Vücudunu günahların da sarsa.
Acele et, ibadetlerine, zamanın darsa.
Fazlasıyla verendir, inandığın o yarsa.
Muhteşem; kâinatı, nizamı seyret.
Görüp, düşündüklerimizdeki o ibret.
Ölmüşlerimiz gibi olduğunu farzet.
Gelecektir, Kur’an’daki adıyla ahiret.
Rıza ÇAKICI
10 Şubat 2024
