Bazen anne ve babalar çocuklardan günlük hayatta çeşitli isteklerde bulunabilmektedir. Bu istekler bazen bakkaldan ekmek almak, misafirleri karşılamak, odayı toplamak, ödevleri yapmak, kitap okuma gibi çeşitli alanlarda olabil mektedir Ebeveynlerin bu istekleri çocuklar tarafından yerine getirilmediğinde, bu istekler ertelendiğinde ya da sorgulandığında anne ve babalar çocuklarını “saygısız’’ olarak nitelendirebilmektedir. Peki bu durumda anne ve babaların çocuktan beklentisi tam olarak nedir? İstenilen “itaat” mi “saygı’’ mıdır?
İnsan ilişkilerinde temel olan tutum itaat yerine saygı olmalıdır. Türk Dil Kurumuna göre itaat, söz dinleme, boyun eğme ve buyruğa uyma anlamı taşımaktadır. Saygı ise değeri, üstünlüğü, yaşlılığı ve kutsallığı dolayısıyla bir kimseye, bir şeye karşı dikkatli özenli olma, ölçülü davranmaya sebep olan sevgi ve duygusu, hürmet, ihtiram olarak tanımlanmaktadır. İki kavram karşı laştırıldığında itaatte çocuktan istenileni koşulsuz şartsız yerine getirme durumu söz konusuyken saygı kavramında da isteklerin çocuğun kendisine göre değerlendirme, akıl süzgecinden geçirme ve doğru bir üslup kullanarak kendisini ifade etmesi söz konusudur. İtaattin bas kı olduğu ilişkilerde ve saygı tutumunun gelişmesi pek mümkün değildir.
Toplumsal hayatın küçük bir yapısı olan ailede ilişkilerin temelinde itaat yerine saygı yer almalıdır. Çocuklar yetişmiş oldukları çevredeki temel tutumu benimse yecektir. İkili ilişkilerde saygının yer aldığı ailelerde çocuklar kendisinden beklenileni kendi içinde uygunluğuna karar verecek ve ne düşündüğünü ifade edebilecektir. Bunun tam tersi durumda yani ikili ilişkilerde itaatin yer aldığı durumda ise çocuk ya sorgulamadan itaat edecek ya da ailesine başkaldırıp onlarla çatışma yaşayacaktır.
