Dabbetül-Arz’ın kıyamet (son saat) alameti olduğu ileri sürülür. Bunun için de delil olarak Neml [27] 82 getirilir:
“Onlar hakkındaki söz (azap sözü) gerçekleştiği zaman, onlar için yerden bir canlı (dabbetün-min-el-arz) çıkarırız; o onlara mesajlarımıza öteden beri insanların yürekten inanmamış olduklarını söyler.” (Neml [27] 82).
Kur’an’da “Dabbetül-Arz”dan değil, “dabbetünmin-el-arz”dan söz edilir. Dabbe, özel bir isim değildir. Dabbe hareket etme özelliği olan, yani canlı demektir. Kur’an’da “dabbe” sözcüğü tekil ve çoğul olarak birçok kez yer alır ve yerdeki gökteki, irili ufaklı (insan dahil) tüm canlı varlıklar için kullanılır (Ankebut [29] 60; Bakara [2] 164; Casiye [45] 4; Enam [6] 38; Enfal [8] 22; Fatır [35] 45; Hud [11] 6, 56; Lokman [31] 10; Nahl [16] 49, 61; Nur [24] 45; Sebe [34] 14; Şûra [42] 29).
Dabbe ile ilgili ayetin yer aldığı kısım (Neml [27] 67-85), tekrar dirilişi inkâr eden kâfirlere cevaplar içerir. Kur’an’da dabbenin kıyamet alameti olduğuna dair hiçbir veri yoktur.
Neml [27] 82, kıyamet (son saat) koptuktan sonra, mahşerde yargılama esnasında ve azap sözünün gerçekleşmek üzere olan zaman dilimi ile ilgilidir. Bu ayet ve bağlamı dabbenin yani yerden bir canlının kıyametten (son saatten) önce değil, bu esnada ortaya çıkarılacağını ve insanların Allah’ın ayetlerine gerektiği gibi inanmadıklarını hatırlatacağını ifade etmektedir.