Harun DOĞRUYOL


Deprem


 Koyu katran bir karanlık 

Örterken çığlıkların üstünü 

Acı acı inledi gece

Zihnime çöktü molozlar

Can evime sokuldu 

Enkaz altından kirişler

Toprak titrerken öfkeyle

Binalar büzüştü korkudan 

İçimin duvarları yıkık

Yüzüm betona yapıştı

Yüzüm ki betondan soğuk 

Nefesimin buğusunda 

Bir alev genişliyor

Tatlı bir sıcaklık ayaklarımda

Birdenbire enkazdan sıyrılıp 

Yüreğime sızdı sesler

Sesler ki aşinayım

Umudumu bir burgu yapıp

Yeise çarptım hızıyla

Oysa taahhüt etmişlerdi bize

Arşa çıkacaktı binalar

Kazdıkça elime geliyordu

Cehaletin kalıntısı

 

 

ŞİİRİ SESLİ OLARAK BU ADRESTEN DİNLEYEBİLİRSİNİZ

https://youtube.com/@harundogruyol

YAZARLAR