ESKİ EVLER
Eski evler kadim dostlar gibidir.
Bağrına basarlar, seni her zaman.
Her daim açıktır kapıları.
Daha ilk adımını attığında avlusuna,
Sarar etrafını tanıdık kokular.
Ana şefkati vardır, sevgiyle kaynayan çorbada.
İnsana hatırlatır vefayı; bir fincan kahvede,
Merhem olur, üşüyen yüreğine, kanayan yarana.
İçin ısınıverir hemen.
Gezinirsin, teklifsiz odalarında.
İyilerin kazandığı, kötülerin kaf dağının arkasına,
Kovulduğu bir öyküde.
Koşturur, sevinçle çocukluğun.
Uzatılan kağıda sarılmış, gül kokulu lokum.
Bazen bir avuç renkli akide şekerlere.
Dışarıda hava ayaz, soğuk olsa da,
Sen üşümezsin, çünkü duvarlarına sinmiştir,
Sımsıcak yüreğini ısıtan sevgiler.
Hep sıcacıktır, o eski evler.
Zamanla, onlar da yıpranır ve yorulurlar.
Ama vefalıdırlar; saklarlar hep o hatıraları.
27.02.2019
