Harun DOĞRUYOL


ESKİ SOKAK


Birden sen belirsen 

Yolun ucunda

Ellerin sakin ve beyaz

Gülümsesen oradan

Kahkahan yayılsa sokağa 

Ben ve kalbim

Birlikte kanatlansak 

Tereddüt etsem 

Yanımdan geçerken

Kırmızı elbisen ile

Bir yaprak ürperse

Bir kuş havalansa 

Köprüler geçsem ardından

Bulutlara baksam yürürken

Gövdemden kelebekler uçsa

Birden uzuyor gölgeler 

Hatıralar yanıyor ucundan 

Bir çocuk çıkıveriyor 

Kırk yıl öncesiymiş gibi

Dalgalanıyor sıcak camlar

Pencerelerde solgun yüzler 

Evler sokağa saçılıyor

Kapılar ürperiyor dokunca

Yıldızlar arası gece

Saçakların altı karanlık

Tenha avlularda 

Köşeler sızlıyor

YAZARLAR