Özellikle yalnız yaşayan bazı insanlar bir dost olarak kedi veya köpek beslemektedirler. Kültürümüzde kedilere karşı tutum olumlu iken köpeklere karşı ise olumsuzdur. Bu araştırmamızda Kur’an’ın köpek besleme ile ilgili tutumunu ele alacağız.
Yüce Allah’ın yarattığı, her varlık gibi kontrol ettiği (Hud [11] 56) köpeğe karşı Kur’an’ın yaklaşımı olumludur. Kur’an’da örneğin kedi kelimesi yer almaz. Fakat Kur’an, Ashab-ı Kehf olarak bilinen inançlı gençlerin, toplumun zorbalığından kurtulmak için mağaraya gizlenmek zorunda kaldıklarında köpeklerinin de yanlarında olduğunu ısrarla hatırlatır: “…Köpekleri ise, girişte ön ayaklarını yaymış öylece duruyordu…” (Kehf [18] 18 ve 22). Kur’an bu ayetlerin dışında köpekle ilgili başka bir bilgi vermez, herhangi bir yasak da koymaz.
Buna rağmen geleneksel anlayış köpekleri şeytanla özdeşleştirmiş; siyah köpeklerin öldürülmeleri gerektiğini, köpek olan evlere meleklerin girmeyeceklerini ve buralarda namaz kılınamayacağını; köpek beslemenin haram olduğu nu ifade etmektedir.
Köpeklerle ilgili bu olumsuz ifadelerin hiçbirisi Kur’an’da yer almaz, Kur’an’dan onay da almaz.
Sonuç olarak Kur’an, evin içinde ya da dışında köpek beslemenin günah olduğuna dair herhangi bir şey söylemez. Bunlar tamamen kişinin tercihine bırakılmıştır.
Fakat kişi evde beslemeyi düşündüğü canlının gerekli aşılarını, bakım, temizlik ve besleme koşullarını sağlayabilecekse sorumluluğunu almalıdır. Sonrasında “bakamıyorum” diyerek onu sokağa bırakmamalıdır. Aksi takdirde günahsız ve masum bir cana eziyet etmiş olacaktır.
