Ateistler, İslâm ve şiddet konusunda hep bu ayeti delil gösterirler. Oysaki Kur’an’ı doğru anlayabilmek için bir ayetin bağlamına (siyak-sibak / konteks), yani birkaç ayet önce ve sonrasına da bakmak gerekir.
Peki, bu ayet kimlerle ilgilidir? Bu ayet tüm inanmayanlarla ilgili değil, sadece yapılan anlaşmayı (Hudeybiye) bozan bir grup müşrikle (Allah’a ortak koşanla) ilgilidir (1. ayet).
Niye böyle bir tepki verilmiş? Çünkü bunlar, anlaşma yaptıkları halde yeminlerini bozup (12. ayet) saldırıyı ilk başlatanlardır (13. ayet). Zaten öldürmeden yakalamak mümkünse ya da teslim olurlarsa, illa da öldürmeleri gerekmez (5. ayet). Anlaşmaya bağlı kalıp dürüst davranan müşriklere karşı Müslümanların da dürüst davranmaları gerektiği emredilir (4. ve 7. ayetler).
Görmek istedikleri bir şeyi cımbızla çeker gibi alıp sadece onu sunanlara hemen kanmayın. Çünkü Kur’an’ın kendi halinde olan insanlarla bir sorunu yoktur. Kur’an ancak saldıranlara karşı müdafaa savaşına izin verir (Bakara [2] 190). Düşmanlık da zaten ancak zalim olanlaradır (Bakara [2] 193). Ne mutlu, barış (silm) ve huzurdan yana olanlara.
