Sabah ürperti ile uyandım
Yüzümde taptaze gökyüzü
Sular ince derin
Yapraklar suskun serin
Gökyüzünde kanat sesleri
Önce toprak yükseldi
Alnında kahverengi merhamet
Sonra ufuk bölündü
Gürültüyle açıldı gökyüzü
Eflatun indi dağlara
Uçurumlar sessiz ürperdi
Kendi gölgelerine büküldü kayalar
Taşlara çarpan sular
Yüzüme değdi biraz
Sislere battı ağaçlar
Kayboldu nevruzlar
Derken bir kar başladı
Kalbime doğru iniyordu
Düşüncelerim uzadı
Öfkemi aldı rüzgâr
Kayboldu kötü hatıralar
