Adam dedin odun çıktı,
Yanmaz tüter duman usta.
Edebi - erkânı yıktı,
Tüm varlığı ziyan usta.
Örse koysan tava gelmez,
Tere - imana değmez,
Birde kabını beğenmez,
Zamanede zaman usta.
Çemkiriği türkü sanır,
Çığırınca herkes tanır,
Kalbi kenef, beyni ahır,
Tüm gıdası saman usta.
Sazı bozuk, sözü eğri,
Her kapıya yeniçeri,
Yağlı kemik - tuzlu deri,
Para olmuş iman usta.
Ter kokardı eski devir,
Pas tutmazdı işlek demir,
Unutuldu kutlu emir!
Nerde kaldı ferman usta.
Kurda yoldaş kurt olurdu,
Ocak - sancak yurt olurdu,
Dağlarda bozkurt ulurdu;
Çakallara mekân usta.
Gecekondu varoş oldu,
Pekmez içti bir hoş oldu,
Molla - hoca bir hoş oldu,
Çok değişti devran usta.
Kısa balta - saplı nacak,
Eyere oturmaz kaltak!
Fikri ayrı - şerri ortak,
Külli zarar harman usta.
Asi benim - hain benim!
Hallacı Mansur da benim!
Yüzmeye de gelir derim,
Yoldaş Ahi Evran usta.
Cmetin (2020)
