“Biz, insanlar arasında, Allah’ın sana gösterdiği gibi hükmedesin diye, kitabı hakikat olarak indirdik. Hainlerin savunucusu olma.” (Nisa [4] 105).
“Kim bir yanlış yapar veya günah işler, sonra da onu suçsuz birinin üzerine atarsa, muhakkak ki büyük bir iftira ve apaçık bir günah yüklenmiş olur.” (Nisa [4] 112).
Müfessirler Nisa [4] 105-115 arasındaki ayetlerin çoğunun Tu’me ibn Ubeyrik hakkın- da nazil olduğu hususunda ittifak ettiler.
Tu’me bir zırh çalmıştı. Bu zırh kendisinden istendiği zaman bu hırsızlığını Yahudilerden birisinin üzerine attı. Onun ile o Yahudi’nin kavmi arasında davalaşma iyice kızıştı. Bunun üzerine münafık Tu’me’nin süla lesi Rasulullah'a gelerek bu dava hususunda kendilerine yardım etmesini ve bu hırsızlık işini Yahudi’nin yaptığına hükmetmesini istediler. Rasulullah da (onların sözüne güvenerek) bunu yapmak isteyince işte bu ayet nazil oldu.
Rivayet edildiğine göre Tu’me daha sonra Mekke’ye kaçıp dinden çıktı. Orada hırsızlık yapmak için bir duvarı deldi. Derken o duvar üstüne göçtü. Böylece orada öldü (Fahruddin er-Razi, Tefsir-i Kebir, VIII, 298-299).
Görüldüğü gibi Kur’an hırsızlık ve yolsuzluk yapan sahabeye “hain” demektedir. Allah, elçisine de “sakın hainleri savunma, onlara arka çıkma,” diye tembihlemektedir.
Faydalanılan Eserler:
Fahruddin er-Razi, Tefsir-i Kebir, c. VIII, Ankara 1990.
İhsan Eliaçık, “Yolsuzluk Yapan Sahabe İçin İnen Ayet,” 16 Mart 2009.
